Muzeum i Ośrodek Kultury Białoruskiej w Hajnówce oraz Bractwo Prawosławne Św.św. Cyryla i Metodego przygotowało spotkanie, którego gościem był Doroteusz Fionik. Ukazała się bowiem jego najnowsza monografia poświęcona O. Konstantemu Bajko.
Ojciec Konstanty Bajko urodził się w 1909 roku w Białowieży. Jego ojciec Potop Bajko asystował przy łowach cara Mikołaja II i wielkich książąt. W okresie 1915-1921 rodzina Bajko, jak wiele rodzin podlaskich udała się w „bieżeństwo", trafili do guberni riazańskiej. Po powrocie do Białowieży i odbudowie spalonego domu ojciec zdecydował posłać zdolnego syna do Prawosławnego Seminarium Duchownego w Wilnie. Kształcił się również w Warszawie, zaś w 1934 otrzymał święcenia kapłańskie i został skierowany do parafii Świerże w powiecie chełmskim, później do Klecka. W 1949 roku otrzymał stanowisko nauczyciela religii w Bielsku Podlaskim. Dwa lata później został uprowadzony przez NKWD i skazany na 15 lat ciężkich robót. Zesłany do łagru w Workucie w Rosji pracował przy wydobyciu węgla, oraz dzięki wiedzy medycznej zdobytej w Wilnie został obozowym chirurgiem. Rok 1956 to moment, gdy ks. Konstanty Bajko wrócił do Bielska Podlaskiego, aby znów nauczać Słowa Bożego. W latach 1961 – 1963 pełnił funkcję proboszcza parafii Zmartwychwstania Pańskiego. W 1970 roku przeniesiony został do Stargardu Szczecińskiego. Tego samego roku otrzymał też prawo noszenia mitry. Trzynaście lat później udał się zaś w stan spoczynku. Pochowany został zgodnie ze swą wolą na cmentarzu w Białowieży.
Tak o duchownym pisze Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński – Jeremiasz: „Ksiądz Konstanty Bajko należał do starej, prawosławnej rodziny z Białowieży, sięgającej czasów XV stulecia. (...) imponował znajomością języka niemieckiego, francuskiego, rumuńskiego, greckiego, łacińskiego. Życie ks. Konstantego Bajko można, bez wątpliwości, określić jako życie wyznawcy, męczennika za wiarę. Odwagę wyznawania wiary wykazywał już w czasie studiów w Warszawie. Jako duchowny imponował odwagą, dogłębną wiedzą teologiczną, zdolnością bezkompromisowego świadczenia o swojej wierze. (...) Zachęcam wszystkich do zapoznania się z książką. Warto pamiętać o wielkich i świętych naszych przodkach w wierze. Uczą nas bowiem wytrwałości w niej i zapewniają o pomocy Bożej w każdej sytuacji."
Promocja książki w Muzeum i Ośrodku Kultury Białoruskiej miała miejsce 2 kwietnia 2017 r.
ębi Imperium, roli różnych państwowych, cerkiewnych i społecznych instytucji w tym procesie, przejawom miłosierdzia i zaangażowaniu ze strony osób i organizacji, wydarzeniom z życia bieżeńców w różnych guberniach Rosji i powrotom ich do ojczyzny.
Integralną częścią książki są fotografie, dokumenty i wspomnienia. Ilustracje posiadają poszerzone treści, które z powodzeniem można wykorzystywać w pracy dydaktycznej. Przy tym są dobrej jakości - można je przeczytać, spróbować tłumaczyć, omówić, porównać. Cytaty w tekście są wyróżnione innym kolorem, co również daje możliwość bardziej wybiórczo pracować nad materiałem, segregować fakty dla formułowania argumentów. W książce widzimy kompleksowe podejście do historycznego zjawiska bieżeństwa, włącznie z tak złożonym i sprzecznym materiałem, jakim jest jego statystyka.
Książka Doroteusza Fionika jest dowodem na to, że temat bieżeństwa skupił już pewien materiał empiryczny i analityczny, dający podstawę do konstrukcji popularno-naukowej i podręcznikowej opowieści. Zaakcentowane aspekty historii bieżeństwa, na które autor zwrócił uwagę, będą mieć wpływ na dalsze badania i nauczanie o tym istotnym rozdziale najnowszej historii Polski i Białorusi."
Wital Kotnieluk
Spotkanie w ramach cyklu „Cyrylicą pisane" realizowane z dotacji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
Agnieszka Tichoniuk
